Nung bata ako, hirap ako sabihin kung ano ang gusto ko. Palagi ko iniisip yung sasabihin ng iba.
Ngayon na medyo malaki na ako, nasasabi ko na ano'ng gusto ko, pati yung kung sino at paano.
Pero...
Hindi pa rin pala iyon sapat. Di dahil lang sa nasabi ko, ibig sabihin makukuha ko na ito. Walang pinagkaiba. Ang naituro lang ng panahon ay kung paano ko tanggapin na minsan, kahit anong gusto, at kahit anong pilit ko, kailangan kong buksan ang palad ko at pakawalan amg mga bagay na inaasam o pinagdarasal ko.
Dahil siguro, kung para nga sa akin, babalik rin naman ito. At kung hindi, bahala ka sa buhay mo. Wala ka ng mahahanap na katulad ko.
